Hideo Saito, profesor wielkiego dyrygenta Seiji Ozawa, usłyszawszy Rinko Kobayashi wykonującą koncert fortepianowy A-dur Liszta, powiedział: ”Ona jest jedną z niewielu solistów, którzy potrafią prowadzić orkiestrę swą charyzmą.”, zaś Jan Weber, jeden z najznakomitszych polskich krytyków muzycznych, napisał w “Ruchu Muzycznym”: “KOBAYASHI jest rasową pianistką, dysponującą świetnym warsztatem, grającą przy tym z pasją (...) grając Rachmaninowa wyzwalała demony, dosłownie szalejąc na klawiaturze, pozostając jednak całkowicie w zgodzie z intencją kompozytora. (...) II Sonata jest gąszczem, przez który przebić się jest wielką sztuką, którego jednak plan wyjaśnić - chyba niemożliwością. Nawet słuchając takich pianistów jak Ogdon, Van Cliburn, Ponti czy Horowitz, nie zdołałem rozeznać się w chaszczach Sonaty, Rinko Kobayashi radziła sobie z Sonatą wspaniale, demonstrując zdolność absolutnego władania fortepianem.” Rinko Kobayashi w wieku pięciu lat jako “cudowne dziecko” występowała regularnie w radiu i telewizji. Studiowała u profesorów: Motonari Iguchi, Mieczysława Munza, Edwarda Auera i Andrzeja Jasińskiego. Swój pierwszy sukces pianistka odniosła wygrywając konkurs laureatów NHK-Mainichi Music Competitions w roku 1973 i na Konkursie Chopinowskim, uzyskując dyplom i nagrodę specjalną. Od tej pory rozpoczęła się jej międzynarodowa kariera. Artystka dawała recitale i grała z orkiestrami w wielu krajach świata, m.in.w Weil Hall w Carnegie Hall w Nowym Yorku, gdzie słuchacze zgotowali jej stojącą owację, w Wigmore Hall w Londynie,

koncertowała podczas oficjalnej wizyty Królowej Danii małgorzaty II w Polsce a także brała udział w cyklu koncertów mistrzowskich w Wiedniu. Od 1987 roku przez wiele lat była solistką Orkiestry kameralnej Polskiego Radia i Telewizji. Pianistka każdego roku odbywa tournees po Polsce, występując w prawie wszystkich filharmoniach a także w innych krajach i w rodzimej Japonii. Rinko Kobayashi również występuje na wielu renomowanach festiwalach muzycznych. W 1988 roku artystka została odznaczona przez Ministra Kultury i Sztuki medalem “ Za Zasługi dla Kultury Polskiej”, m.in. za jej wkład w poplaryzację muzyki Chopina na świecie. Dokonała też wielu nagrań płytowych oraz radiowych i telewizyjnych. W 1999 roku jako pierwsza w Polsce za nagrania muzyki poważnej fortepianowej dostała “Złotą Płytę” za CD “Chopin Forever”. W 2000 roku także jako pierwsza w Polsce, za CD na fortepian solo, otrzymała “Platynową Płytę”. Jej płyta z nagraniami utworów Romana Maciejewskiego została nominowana do nagrody “Fryderyk”. W 2002 roku, Rinko Kobayashi otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej.

Biografia